Welkom bij
Stichting Mauja

In de voetheuvels van het hoogste gebergte ter wereld, het Himalaya gebergte, ligt in Nepal het dorpje Mauja. Mauja ligt op een hoogte van 1500 meter, en heeft een prachtig uitzicht op de majestueuze wit-besneeuwde 8000 meter pieken van de Annapurna-keten. Het ligt in het westelijke gedeelte van Nepal, op drie en een half uur lopen ten noordoosten van het stadje Pokhara. De enige toegangswegen naar Mauja toe zijn smalle bergpaadjes en trappen.

Nepal kent vele districten en Village Development Commitee's (V.D.C.), welke vergeleken kunnen worden met Gemeenten. Zo behoren er negen dorpen tot Mauja V.D.C, en ligt het in het Kaski District. Zes van deze dorpen hebben een basisschool, waarna alle kinderen naar de enige Highschool gaan die er is in Mauja, Shree Himalaya Mabi in het dorpje Mohoria. De basisscholen hebben varierend tussen de zesentwintig en de tachtig leerlingen, de Highschool ongeveer tweehonderd.

Hoe ziet het leven er uit in Mauja?

In ieder dorpje staan ongeveer honderd huizen, welke allemaal op een zelfde manier gebouwd zijn, volgens de stijl van de bevolkingsgroep waar veel van de inwoners van Mauja toe behoren: de 'Gurung' stijl. Dit houdt in dat alle huizen gemaakt zijn van steen en hout. De stenen zitten met klei aan elkaar vast, en de muren zijn zowel binnen als buiten met klei en modder ingesmeerd. Het dak bestaat veelal uit grote leistenen die als dakpannen over elkaar geschoven liggen. Een enkele keer bestaat het dak uit metalen golfplaten. Er zitten enkel houten deuren en luiken aan de huizen, aangezien alles eigenhandig uit de natuur vervaardigd is.

De Gurung-mensen zijn zo'n 1 meter 50 a 60 lang, dus de deuren en plafonds van de huizen zijn erg laag. In het huis is een gemeenschappelijke ruimte, waarin alles gebeurd: slapen, koken, eten, etc. De bovenverdieping is meestal alleen voor opslag van rijst, mais, granen, en dergelijken. Aan het huis vast gebouwd is een schuurtje waar de waterbuffel van de familie staat, en soms wat geiten. De kippen en de hond lopen vrij over het erf.

De hele familie is de gehele dag door bezig met het verbouwen van hun eigen stukje land, of dat van de buren, want iedereen helpt elkaar. Alles wat er gegeten wordt is dan ook zelf verbouwd. De mensen moeten er hard voor werken maar er is in principe genoeg te eten. Geld wordt er dus nauwelijks verdient, enkel door sommige van de mannen uit het dorp die voor een paar jaar in de olie industrie aan het werk zijn in landen als Qatar en Saudi Arabie.

Binnen in de huizen wordt er gekookt op een houtvuurtje in een kuil in de vloer. Schoorstenen kennen ze niet dus zodra er gekookt wordt staat het huis onder de rook, wat volgens de Gurung mensen allen maar goed is want het maakt de balken in het huis gitzwart en dus sterk. Het hout wordt uit de jungle gehaald, de kinderen gaan al vanaf jongs af aan met hun sikkel op pad en komen terug met een stapel hout van soms wel vijftig kilo! Dit wordt ook nog eens op de traditioneel Nepalese wijze gedragen: met een band enkel om het voorhoofd.

De water toevoer bestaat uit een hoger gelegen waterbron, welke wordt afgetapt door een aantal rubberen slangen, die het water naar enkele plaatsen in het dorp brengen. Bij zo'n plaats zit dan ook iedereen de afwas te doen, de kleren te wassen, zichzelf te wassen, of water te halen om mee te koken. Electriciteit is er eigenlijk niet. Een gedeelte van het dorp krijgt sinds kort af en toe wat electriciteit via een hydro-generator. Dit is genoeg om een of twee peertjes redelijk te laten branden.

Hoe is Stichting Mauja ontstaan?

In September 2001 is Joris Lemckert naar Nepal vertrokken met als doel het land te bekijken en te leren kennen vanuit de functie van vrijwilliger op een school. Via een contact vanuit Nederland heeft hij Jum Gurung leren kennen, die met Joris verschillende scholen heeft bezocht om te bekijken waar zijn hulp het beste ingezet kon worden. In overleg hebben ze besloten dat hij op de basisschool van het geboorte dorp van Jum zou gaan werken, om Engelse les te geven.

Al direct bleek dat er echter veel meer nodig was dan enkel Engelse les. De muren waren zwart doordat ze als punteslijper gebruikt werden, het dak lekte al sinds een storm van twintig jaar geleden, de paar aanwezige boekjes waren gekreukt en gescheurd, en er waren geen onderwijs en spel materialen. Via de persoonlijke e-mail is er een collecte ontstaan, waarbij vele mensen de school gesponsord hebben. Door deze giften kon vervolgens de school nieuwe onderwijsmaterialen aanschaffen, de muren schilderen, het dak vernieuwen, en een heel nieuw gebouw neerzetten in de vorm van een compleet ingerichten bibliotheek!

Bij thuiskomst terug in Nederland werd er direct gewerkt aan het oprichten van een stichting, met als doel de andere scholen een zelfde vorm van hulp te kunnen bieden, om zo de onderwijskansen van de kinderen van Mauja te vergroten. Een beetje tijd en een beetje geld kan tenslotte al wonderen verrichten!

Op 26 november 2002 was het zo ver:
Stichting Mauja was officieel gevestigd!